SON ADA ~ ZÜLFÜ LİVANELİ
Son Ada kitabı, emekliye ayrılan zengin bir kişinin bir adayı satın
alması ve oraya yerleşmesi ile başlamaktadır. Kişi, yalnız kalmamak için
yakınlarını da adaya çağırarak yaklaşık 40 evli küçük bir muhite
dönüştürdükleri ada da mutlu ve huzurlu bir şekilde hayatlarına devam
etmektedirler. Adanın ilginç bir özelliği de ada da kimseye adıyla hitap
etmemeleridir. Herkes, her aile evlerinin kapı numaraları ile
adlandırılmaktadırlar.
Kitap 36 numarada oturan kişi tarafından kaleme alınmıştır. Yazmaya
hevesli fakat yeteneksiz bir yazardır. Ada halkı elektrik ve telefonun olmadığı
ada içinde kendi ürettikleri ürünler ile geçimlerini sağlamaktadırlar. Adanın
maddi olarak tek geçim kaynağı, adaya özel olarak yetişen fıstıklardır. Ada
halkı her yıl fıstıkları toplama mevsimini şölenlerle ve törenlerle
kutlamaktadırlar. Yönetimsel olarak hiçbir siyasi olgunun olmadığı adada
insanlar mutlu bir şekilde yaşayıp giderlerken adaya eski, darbeci bir
başbakanın taşınması ile işler değişmeye başlar. Bu eski başbakan adanın imara
açılması ve daha fazla para kazanmak için insanları ayaklandırmaya başlar.
Öncelikle martıların yoğun yaşadığı doğal güzellikleri ile ünlü bir kesimine
oteller yapılması için teşvik etmeye başlamıştır.
Halk önce karşı çıksa da daha
sonra ikna olmaya başlamış, en son bir iki cılız ses karşı çıkmak istemiş fakat
başkanın gücünden ve gazabından korktukları için seslerini çıkaramamışlardır.
Başkan ilk olarak geçtikleri yolları gölgeleriyle, kokularıyla büyüleyen
ağaçları kesmekle başlamış işe.
Daha sonra martılardan
kurtulmak için martıların olduğu bölgeye tilkiler getirtmiş ve zavallı
hayvanları birer birer katletmeye başlamıştır. Peki ada halkı nasıl karşıladı bu durumu sizce?
Hazırlayan : Nisa Nur Çöl
9/C 692